جفا
چهارشنبه, دی ۰۱, ۱۳۷۸
| نوشتۀ:
حيران
ای بنده نوازان مپذیرید که عشاق، بار می و می‌خواری یاران بپذیرند
آخر مپذیرید که این کشته دلان را، درد دگران از دل و با جان بپذیرند
دل‌ها بربودید، زسر شوق برآمد، لیکن بشکستید، ز دُر اشک درآمد
با خسته دلان رسم جفا فتح نمودید، دیگر مپذیرید که هجران بپذیرند
خوشدل
| یادباد آن جام پرپیمان عشق | | یادباد آن مکتب گفتار عشق |
| یادباد آن روزگار بندگی | | روزگار مستی و دلدادگی |
| یادباد آن بلبل باغ انار | | بلبل آتش‌زن هیزم زنار |
| یادباد آن کاشف شیرین سخن | | کاشف دل‌گستر اهل سخن |
| یادباد آن تارک مژگان سیاه | | خارق هوش و خیالم با نگاه |
| یادباد آن پیچش گیسوی یار | | واندران پیچش خم ابروی یار |
| یادباد آن لیلی مجنون نما | | لیلی مجنون کش دلکش نما |
| یادباد آن لاله ساغر گیر مست | | کندرین باده لب و لعلش نشست |
| یادباد آن نرگس مستانه‌اش | | آبِ در کوزه و یار خانه‌اش |
| یادباد آن بال و پر زرین فراز | | «خوشدل» از سرخی زر عشقت مباز |
هوالمحبوب
پنجشنبه, مهر ۰۱, ۱۳۷۸
| نوشتۀ:
حيران
| عشقت چو با صبحی روحم جوان نموده | | یادت چو روی ماهت، دل بیکران نموده |
| لعلت دراین نگاهم جامی پر از شراب است | | نوشم که این شرابی، اکسیرمان نموده |
| دیدی شمیم زلفت گمراه عالمم کرد | | ساقی بیا که رهبر سیما نهان نموده |
| ای مه زپشب اسحب، رخ چون نمی‌نمایی | | کشتی به سطح دریا، بی مد، سکان نموده |
| پروانه‌ای که شمعش اندر خفا بسوزد | | با رنگ و روی بالش، شلعله نشان نموده |
| این عشق و انتظارت از حد جان گذر کرد | | روزی زما گذر کن، کارام جان نموده |
| نشانی دیارت بر لوح دل نوشتم | | دیوانه شد خیالم، وین بی‌نشان نموده |
| بی‌دل شوی تو «خوشدل» چون وصف یار بینی | | رجعت به سینه‌ات کن، خود جاودان نموده |