ای بنده نوازان مپذیرید که عشاق، بار می و میخواری یاران بپذیرند
آخر مپذیرید که این کشته دلان را، درد دگران از دل و با جان بپذیرند
دلها بربودید، زسر شوق برآمد، لیکن بشکستید، ز دُر اشک درآمدبا خسته دلان رسم جفا فتح نمودید، دیگر مپذیرید که هجران بپذیرند
خوشدل