من ملولم چرا نمی‌آیی؟
جمعه, مرداد ۳۰, ۱۳۸۸ | نوشتۀ: حيران
هیچ آیینه‌ای در شهر نیست ...
تا حکایت کند از سر درون
هیچ آیینه‌ای در شهر نیست ...
تا روایت کند از عقل و جنون
من ملولم، چرا نمی‌آیی؟ شکل دنیا چگونه می‌خواهی؟
مردم خود ندیدۀ خودبین با توهم از عشق و شیدایی
صورتک‌ها همه محبت‌گون چهره‌هاشان به مکر و خونخواهی
ذکر تسبیح هر یکی صد دین قبله‌هاشان به قصد رسوایی
وقت مستی که هاله می‌بینند! وقت دیوانگی، جهانشاهی
سفره‌ها را پر از طلا کردند کیسه‌ها را دلار صدتایی
روز محشر همه هراسانند چون نوازد به کوس رسوایی
شد یدالله فوق ایدیهم دستشان را نمی‌رسد جایی
ناله‌هاشان چقدر شیرین است گریه‌هاشان عجب تماشایی
«خوشدل» از وعدۀ وصال تو زیر دندان جگر، که بازآیی